Çocukluğumun İstanbul’unun da süsüdür seyyar satıcılar.
Örneğin, yoğurtçular…
Omuzlarına astıkları sırığın ucuna terazi misali yoğurt tepsilerini dizip, "Yoğurtçuuu… Yoğuuuurt kaymaaak" diye bağırırlardı.
Kendilerinden önce hep sesleri girerdi sokağa. Çıngırağını çalarak da haber verirlerdi geldiklerini ve sattıkları yoğurt, serçe parmağı kadar sapsarı kaymaklı olurdu.Sipariş eğer kaymaksız isteniyorsa teneke el küreğinin ucuyla kaymak tepsiden sıyrılır, bir silkeleyişte küçük çekmeceye aktarılır sonra da külçe halindeki yoğurt bıçakla kesercesine tabağa kalıp gibi yatırılarak tartılırdı.
Terazinin bir kefesine koydukları tabağın karşılığına irili ufaklı taşlar koyarak darasını alır, yoğurdu peynir gibi keserek tartarlardı.
Yoğurdun yanında yumurta satanlarına da rastlanırdı.
-Alıntıdır-
Social Plugin